Маці асуджанага на расстрэл: “Пакуль не ўбачу цела сына, не паверу, што яго забілі” (відэа)
12 чэрвеня 2013 года Гродзенскі абласны суд прызнаў Паўла Селюна вінаватым па чатырох артыкулах Крымінальнага кодэкса: забойства дзвюх асоб, учыненае з асаблівай жорсткасцю; крадзёж; здзек над трупамі; крадзёж асабістых дакументаў. Да гэтага малады чалавек не меў судзімасцяў. Свае дзеянні ён патлумачыў рэўнасцю – забітыя – ягоная жонка і яе каханак, якіх ён застаў у адной кватэры.
Па сукупнасці злачынстваў суд першай інстанцыі прыгаварыў Паўла да выключнай меры пакарання - расстрэлу. Працэс вёў суддзя Анатоль Заяц.
Сялюн падаў касацыйную скаргу на прысуд. 17 верасня 2013 яе разглядала судовая калегія Вярхоўнага суда пад старшынствам Валера Калінковіча. Вызначэнне - пакінуць прысуд у сіле.
18 красавіка 2014 адвакату Паўла паведамілі, што ён “убыл по приговору”. На звычайнай мове гэта значыць расстрэл.
Тым часам маці дагэтуль не прыйшло афіцыйнае пацверджанне з суда аб выкананні прысуда ў адносінах да яе сына. Тамара Сялюн звярнулася ў мінскае СІЗА і Вярхоўны суд з просьбай пракаментаваць сітуацыю.