Праваабаронца: мы вітаем распачаты дыялог па смяротным пакаранні

Дэпутат Алег Леўшуноў. Фота: Leanid Sudalenka
Дэпутат Алег Леўшуноў. Фота: Leanid Sudalenka

Першага лістапада ў Гомелі пры падтрымцы Пасольства Вялікабрытаніі грамадскасць, дэпутаты Парламента і міжнародныя эксперты каля двух гадзін абмяркоўвалі пытанні смяротнага пакарання ў Беларусі, паведамляе "Гомельская вясна". У дыялогу аб праблематыцы смяротнай кары прыняў удзел праваабаронца Леанід Судаленка.

У сваім выступе праваабаронца адзначыў, што ён нядаўна быў запрошаны ў Камітэт ААН па правах чалавека ў Жэневе, дзе беларускі ўрад адчытваўся аб сітуацыі з правамі чалавека ў краіне. Тады кіраўнік беларускай дэлегацыі з высокай трыбуны заявіў, што ў беларускім грамадстве ідзе шырокі дыялог па праблематыцы смяротнай кары, з чым праваабаронца катэгарычна не пагадзіўся.

«Прысутная тут спадарыня Амбасадар Вялікабрытаніі Фіёна Гіб з групай міжнародных экспертаў і дэпутатаў Парламента толькі што вярнуліся з універсітэта Ф. Скарыны, дзе адбыўся аналагічны дыялог са студэнтамі. Мы праваабаронцы вітаем гэты крок. Калі сённяшняя адкрытая для дыскусіі пляцоўка хоць на крок наблізіць маю краіну да мараторыя, я не буду шкадаваць змарнаваны тут час», — адзначыў Л. Судаленка.

Далей праваабаронца прэзентаваў кожнаму прысутнаму апошняе рашэнне Камітэта ААН па правах чалавека, звязанага з пакараннем смерцю жыхара Гомеля.

«Я з'яўляўся адвакатам у Камітэце па правах чалавека сям'і Груновых. Аляксандра, цяпер нябожчыка (смяротны прысуд прыведзены ў выкананне) і яго маці, Вольгі Груновой. Міжнародныя эксперты пагадзіліся з кожным довадам нашай скаргі, акрамя парушэння права на жыццё самога пакаранага, у вырашэнні ўстаноўлена і бесчалавечнае, прыніжаючае чалавечую годнасць зварот у дачыненні да яго маці. І маё першае пытанне гучыць так — чаму павінны пакутаваць сваякі пакараных, чаму нельга аддаць ім цела для пахавання!», — задаў тон дыскусіі Л. Судаленка.

Посол Великобритании Фионна Гибб и депутат Андрей Наумович. Фото: Leanid Sudalenka
Пасол Вялікабрытаніі Фіёна Гіб і дэпутат Андрэй Навумовіч. Фота: Leanid Sudalenka

Прысутны на сустрэчы дэпутат Парламента, старшыня Пастаяннай камісіі па правах чалавека, нацыянальных адносінах і сродках масавай інфармацыі Андрэй Навумовіч спрабаваў знайсці логіку, тлумачачы адмову ад выдачы целаў пакараных магчымымі апаганенні і помстай ў дачыненні да іх магіл з боку сваякоў ахвяр злачынстваў.

Дэпутат Парламента з Гомеля, намеснік старшыні Пастаяннай камісіі па працы і сацыяльных пытаннях Алег Леўшуноў спрабаваў павярнуць дыскусію ў бок абароны сваякоў ахвяраў злачынстваў, на што тут жа атрымаў сустрэчную прапанову.

«Лічым, што менавіта дзяржава павінна браць на сябе гэтыя пытанні. Хіба ня блюзнерскімі з'яўляюцца прысуды, калі дзяржава адной рукой спаганяе на карысць сваякоў ахвяраў злачынстваў маральную шкоду, а другі страляе злачынцу-даўжніку ў патыліцу? На што яшчэ могуць разлічваць сваякі, акрамя як на дапамогу дзяржавы!», — парыраваў прапанову праваабаронца.

Далей дыскусія перарасла ў пошук магчымых прапаноў, накіраваных на шырокае асвета грамадства па абмяркоўваецца праблематыцы.

«Я рады, напрыклад, што мая прапанова пачаць размову яшчэ са школьнай лавы аб правах чалавека ў цэлым і аб праблемах смяротнага пакарання ў прыватнасці знайшло аднагалоснае адабрэнне, у тым ліку і ў прысутных дэпутатаў. Тады і вынікі грамадскай думкі на тэму смяротнага пакарання будуць мяняцца!», — заявіў Л. Судаленка.

Не абыйшла дыскусія і апошняй заявы Лукашэнкі аб тым, як грамадства ў Нарвегіі пагадзілася ўтрымліваць вядомага забойцу звыш 70-ці чалавек Брэйвіка. Падымаліся пытанні на тэму пажыццёвага ўтрымання злачынцаў у турмах, магчымых шляхоў увядзення мараторыя на смяротнае пакаранне. Адказваючы на ​​пытанні, міжнародныя эксперты ў сваю чаргу расказвалі, як гэта адбывалася ў іншых краінах.

Напрыклад, Парвез Джаббар, выканаўчы дырэктар НДА «The Death Penalty Project» з Вялікабрытаніі распавёў, што ў яго краіне смяротнае пакаранне было адменена 50 гадоў таму і нават зараз у грамадстве прыкметны голас тых, хто выступае за яе прымяненне. Эксперт адзначыў, што многія дзяржавы не сталі чакаць крытычнай масы праціўнікаў смяротнага пакарання і вырашылі гэтае пытанне палітычным шляхам.

Кніга «Смяротнае пакаранне ў Беларусі»

Улёткі, дыскі, лагатыпы

Смяротныя прысуды ў Беларусі з 1990 г.

Навіны