Скажы НЕ смяротнаму пакаранню

Напрыканцы ліпеня ў Віцебску быў вынесы чарговы смяротны прысуд. У гэты раз да вышэйшай меры пакарання прысудзілі Віктара Паўлава, якога абвінавацілі ў забойстве дзвюх пенсіянерак на Віцебшчыне. Сястра Паўлава Раіса, распавяла праваабаронцам “Вясны”, што збіраецца змагацца за жыццё Віктара. У аўторак, 6 жніўня, яна наведала брата ў Віцебскім следчым ізалятары, дзе ў камеры яго ўтрымліваюць аднаго. Гэта было іх першае спатканне пасля суда.

“Нам далі дзве гадзіны. Ён быў у касцюме аранжавага колеру. Падчас спаткання Віця быў прыкаваны кайданкамі да стала. Увесь час каля нас стаяў ахоўнік. Паўсюль віселі відэакамеры, таму мы не маглі размаўляць абсалютна на ўсе тэмы”, — распавядае абставіны спаткання сястра асуджанага.

Яна спадзявалася да апошняга, што прысуд будзе іншы. Па словах Раісы, яна нават не ведала, што ў Беларусі дагэтуль суды выносяць смяротныя прысуды:

"Да гэтага выпадку я нават не ведала, што ў Беларусі існуе смяротнае пакаранне. Не магла падумаць, што ў нас у краіне выкарыстоўваць расстрэл у якасці пакарання. Суддзя так пры вынясенні прысуду гэта і сказаў..."

Сястра Паўлава звярнулася да праваабаронцаў “Вясны” за дапамогай:

“Прысуд несправядлівы. Думаю, што ён не адзін гэта ўсё рабіў. Ён не мог адзін так прыбраць дом, схаваць усё так, каб практычна слядоў ніякіх не засталося.

Думаю, што ён проста баіцца. Баіцца аховы і наогул кожнага кроку. Яго там зацюкалі. Ён, як кажуць, ужо ніхто. Прыйшоў — зачынілі. Ён так стаміўся, што згодны ўжо з усім і на ўсё”.

Як адзначыў каардынатар кампаніі “Праваабаронцы супраць смяротнага пакарання ў Беларусі” Андрэй Палуда, справа Паўлава тыповая для нашай краіны. Дзяржава, калі выносіць смяротны прысуд за злачынствы, якія адбываюцца на побытавай глебе, па сутнасці, не хоча разбірацца ў прычынах іх здзяйснення. Такія кейсы дэманструюць, што мэты крымінальнай адказнасці ў нашай краіне не дасягаюцца. Так і ў гэтай сітуацыі, выкрэсліваючы Паўлава з грамадства смяротным прысудам, дзяржава не задаецца пытаннем, чаму чалавек, які ўжо адбыў тэрмін у месцах пазбаўлення волі, зноў здзейсніў злачынства, і ніякага выпраўлення асуджанага не адбылося.

Сястра Паўлава паведаміла праваабаронцам, што Віктар ужо даслаў скаргу ў Вярхоўны суд. Раіса спадзяецца, што вынесены смяротны прысуд у дачыненні да яе брата будзе перагледжаны.

 — Віця, як справы? Я хачу табе дапамагчы. У цябе ёсць настрой змагацца?

— З прысудам я не згодны...

— А чаго ты маўчаў на судзе?

— А што мне трэба было сказаць?.. — перадае Раіса адну з размоваў з асуджаным да смяротнага пакарання.

Нагадаем, гэта ўжо другі смяротны прысуд вынесены ў гэтым годзе ў Беларусі. 9 студзеня суддзі Магілёўскага абласнога суда асудзілі да расстрэла жыхара Бабруйска Аляксандра Асіповіча. Яго абвінавацілі ў двайным забойстве, здзейсненым пры абцяжарваючых абставінах.

Еўрапейскі саюз чарговы раз асудзіў дзеянні беларускіх суддзяў па вынясенню смяротнага прысуду. У паведамленні да ўладаў Беларусі Еўрапейская знешнепалітычная служба нагадала, што смяротнае пакаранне не служыць стрымліваючым фактарам для здзяйснення злачынства, і любыя памылкі становяцца незваротнымі. Гэта жорсткае, бесчалавечнае і прыніжаючае годнасць пакаранне і парушэнне права на жыццё, замацаванае ва Усеагульнай дэкларацыі правоў чалавека.

Праваабаронца: Дзяржава ня мае маральнага права забіваць людзей

Віцебскі праваабаронца Леанід Свецік лічыць, што хоць следства, пракуратура і суд дзейнічалі ў рамках дзеючага ў Беларусі заканадаўства, але дзяржава ня мае маральнага права забіваць людзей.